8. Ένας εθισμός
Εθισμός είναι η εξάρτηση από μια συνήθεια. Κάτι που χωρίς αυτό δε μπορείς να ζήσεις. Μπορώ να πω ότι είμαι εθισμένη στη μουσική. Πολύ. Και αγαπημένο μου είδος η indie rock.
9. Παιδικά χρόνια
Αχχχ περασμένα μεγαλεία...Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια! Με την οικογένεια μου, τους φίλους μου, το μπαλέτο, το ανέμελο παιχνίδι...Καιρός που χάζευα 3 ώρες στους διαδρόμους του jumbo τις Barbie και τις Polly Pocket..
10, Παιδικοί φίλοι
Με τις περισσότερες παιδικές μου φίλες δεν κρατήσαμε επαφή, αν και τις έχω φίλες στο facebook και παρακολουθώ τη σταδιοδρομία τους..Όμως με την κολλητή μου, που γνωριστήκαμε όταν ήμασταν 12 χρονών, συνεχίζουμε ακάθεκτες!! Αυτή Κρήτη και εγώ Αγγλία, μπορεί να βρεθόμαστε μια φορά το χρόνο, όμως η πραγματική φιλία μηδενίζει τις αποστάσεις!!
11, Η πρώτη μου μέρα στο σχολείο..
Σεπτέμβρης 2002,,Ένα κοριτσάκι με μπλε ποδιά (ναι, πρόλαβα τις ποδιές, είμαι τόσο γραία), με κοτσίδες στα μαλλιά, να κρατά από το ένα χέρι τον παππού τις, από το άλλο την δίτροχη βαλίτσα της, και να περπατά φοβισμένο στο προαύλιο του ΙΑ'ΤΣΙΡΕΙΟΥ δημοτικού σχολείου Λεμεσού.Σαν χθες θυμάμαι αυτή την μέρα! ( emotional and nostalgic mood: on)
12. Τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω
Πέρασα και εγώ τη φάση της δασκάλας, της ηθοποιού, της τραγουδίστριας (μέχρι που ανακάλυψα ότι από φωνή δεν!!)..Αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου από την ηλικία των 12, όταν πρωτοέκανα επιστήμη στο σχολείο, να θέλω να γίνω επιστήμονας!! Και να 'μαι, σε ένα χρόνο (αν το θέλει ο θεός :ρ) να τελειώνω τη σχολή της Βιολογίας!!
13. Τί έκανα που έλεγα πως δεν θα το κάνω ποτέ
Να οδηγήσω! Ναι, ποτέ μου δεν μπορούσα να με φανταστώ πίσω από το τιμόνι! ''Εγώ δε θέλω άδεια, θα πηγαίνω παντού με τα πόδια και το ποδήλατο, άντε και καμιά φορά λεωφορείο" , έλεγα ως αφελής κοπέλα που ήμουν! Ακόμα δεν απόκτησα την άδεια μου αλλά κάνω μαθήματα!
14, Γιατί χάνονται οι άνθρωποι?
Ένας άνθρωπος μπορεί να χαθεί στο δρόμο και να μη ξέρει που βρίσκεται..μπορεί να χαθεί συναισθηματικά και να μη ξέρει ποιος είναι και τι νιώθει.. ή μπορεί να χαθεί από τη ζωή .. Το πρώτο συμβαίνει συνήθως όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι τόσο οικείο σε εσένα και δε γνωρίζεις τους δρόμους ή όταν έχεις Alzheimer. Το δεύτερο μπορεί να συμβεί γιατί κάτι αναπάντεχο έγινε στη ζωή σου και δε μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, ή έπεσες στη παγίδα του έρωτα και έχεις απογοητευτεί, ή έχεις mental health issues είσαι χαμένος..Το τρίτο συμβαίνει για πολλούς δυστυχείς λόγους..Τώρα στο πραγματικό γιατί, δεν μπορεί να απαντήσει κανένας..Ο καθένας γεννήθηκε να ζει τη ζωή του όπως θέλει, χωρίς να ξέρει πως θα τελειώσει αυτή..Μόνο ο Θεός γνωρίζει!!
(πολυλόγησα, αχχ και δεν το κατέχω με το λόγο!!)
********************************************
Και τώρα θα σας παρουσιάσω μια έκπληξη που με περίμενε την προηγούμενη εβδομάδα! Η καλή μου blogoφίλη Μαριάννα, από τον υπέροχο Ονειρόκοσμο (http://onirokosmos-art.blogspot.com.cy), μου έστειλε ένα δωράκι!!
Μια πανέμορφη γοργόνα φτιαγμένη από άμμο, πετρούλες και σπόγγο για μαλλιά!! Η μητέρα μου ενθουσιάστηκε και την κρέμασε στην κουζίνα!! Αλλά όχι, εγώ θα την πάρω μαζί μου πίσω στην Αγγλία χεχεχε..
Επίσης μου έδωσε αυτό το γλυκό δακτυλιδάκι Μίνι!! Δεν είναι υπέροχο?? Το φόρησα αμέσως και πήγα για καφέ (και όλες οι φίλες μου με ρωτούσαν από που το πήρα :ρ)
Μου έγραψε και αυτές τις υπέροχες ευχές σε μία μοναδική καρτ ποστάλ!! Καλά Μαριάννα μου που ήξερες ότι λάτρευα τις καρτ ποσταλ?? Θα τη βάλω στη συλλογή μου!!
Σε ευχαριστώ πολύ Μαριάννα μου για το δωράκι σου!! Αυτή είναι η μαγεία του blogging, 'γνωρίζεις' άτομα που ποτέ δεν έχεις δει από κοντά και αποκτούν μια θέση στην καρδιά σου σαν καλοί φίλοι!
***********************************************************
Αυτή η ανάρτηση ήταν η τελευταία μου στα πάτρια εδάφη, μιας και αύριο πετώ για Αγγλία!! Όμως δε θα χαθούμε!! Καλά να περνάτε φίλοι μου όπου κι αν είστε! Θα τα πούμε σύντομα!
Εθισμός είναι η εξάρτηση από μια συνήθεια. Κάτι που χωρίς αυτό δε μπορείς να ζήσεις. Μπορώ να πω ότι είμαι εθισμένη στη μουσική. Πολύ. Και αγαπημένο μου είδος η indie rock.
9. Παιδικά χρόνια
Αχχχ περασμένα μεγαλεία...Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια! Με την οικογένεια μου, τους φίλους μου, το μπαλέτο, το ανέμελο παιχνίδι...Καιρός που χάζευα 3 ώρες στους διαδρόμους του jumbo τις Barbie και τις Polly Pocket..
Με τις περισσότερες παιδικές μου φίλες δεν κρατήσαμε επαφή, αν και τις έχω φίλες στο facebook και παρακολουθώ τη σταδιοδρομία τους..Όμως με την κολλητή μου, που γνωριστήκαμε όταν ήμασταν 12 χρονών, συνεχίζουμε ακάθεκτες!! Αυτή Κρήτη και εγώ Αγγλία, μπορεί να βρεθόμαστε μια φορά το χρόνο, όμως η πραγματική φιλία μηδενίζει τις αποστάσεις!!
12χρονα του 2008 (Εγώ είμαι αυτή η μοντέρνα στα δεξιά :ρ) |
11, Η πρώτη μου μέρα στο σχολείο..
Σεπτέμβρης 2002,,Ένα κοριτσάκι με μπλε ποδιά (ναι, πρόλαβα τις ποδιές, είμαι τόσο γραία), με κοτσίδες στα μαλλιά, να κρατά από το ένα χέρι τον παππού τις, από το άλλο την δίτροχη βαλίτσα της, και να περπατά φοβισμένο στο προαύλιο του ΙΑ'ΤΣΙΡΕΙΟΥ δημοτικού σχολείου Λεμεσού.Σαν χθες θυμάμαι αυτή την μέρα! ( emotional and nostalgic mood: on)
12. Τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω
Πέρασα και εγώ τη φάση της δασκάλας, της ηθοποιού, της τραγουδίστριας (μέχρι που ανακάλυψα ότι από φωνή δεν!!)..Αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου από την ηλικία των 12, όταν πρωτοέκανα επιστήμη στο σχολείο, να θέλω να γίνω επιστήμονας!! Και να 'μαι, σε ένα χρόνο (αν το θέλει ο θεός :ρ) να τελειώνω τη σχολή της Βιολογίας!!
Να οδηγήσω! Ναι, ποτέ μου δεν μπορούσα να με φανταστώ πίσω από το τιμόνι! ''Εγώ δε θέλω άδεια, θα πηγαίνω παντού με τα πόδια και το ποδήλατο, άντε και καμιά φορά λεωφορείο" , έλεγα ως αφελής κοπέλα που ήμουν! Ακόμα δεν απόκτησα την άδεια μου αλλά κάνω μαθήματα!
14, Γιατί χάνονται οι άνθρωποι?
Ένας άνθρωπος μπορεί να χαθεί στο δρόμο και να μη ξέρει που βρίσκεται..μπορεί να χαθεί συναισθηματικά και να μη ξέρει ποιος είναι και τι νιώθει.. ή μπορεί να χαθεί από τη ζωή .. Το πρώτο συμβαίνει συνήθως όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι τόσο οικείο σε εσένα και δε γνωρίζεις τους δρόμους ή όταν έχεις Alzheimer. Το δεύτερο μπορεί να συμβεί γιατί κάτι αναπάντεχο έγινε στη ζωή σου και δε μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, ή έπεσες στη παγίδα του έρωτα και έχεις απογοητευτεί, ή έχεις mental health issues είσαι χαμένος..Το τρίτο συμβαίνει για πολλούς δυστυχείς λόγους..Τώρα στο πραγματικό γιατί, δεν μπορεί να απαντήσει κανένας..Ο καθένας γεννήθηκε να ζει τη ζωή του όπως θέλει, χωρίς να ξέρει πως θα τελειώσει αυτή..Μόνο ο Θεός γνωρίζει!!
(πολυλόγησα, αχχ και δεν το κατέχω με το λόγο!!)
********************************************
Και τώρα θα σας παρουσιάσω μια έκπληξη που με περίμενε την προηγούμενη εβδομάδα! Η καλή μου blogoφίλη Μαριάννα, από τον υπέροχο Ονειρόκοσμο (http://onirokosmos-art.blogspot.com.cy), μου έστειλε ένα δωράκι!!
Σε ευχαριστώ πολύ Μαριάννα μου για το δωράκι σου!! Αυτή είναι η μαγεία του blogging, 'γνωρίζεις' άτομα που ποτέ δεν έχεις δει από κοντά και αποκτούν μια θέση στην καρδιά σου σαν καλοί φίλοι!
***********************************************************
Αυτή η ανάρτηση ήταν η τελευταία μου στα πάτρια εδάφη, μιας και αύριο πετώ για Αγγλία!! Όμως δε θα χαθούμε!! Καλά να περνάτε φίλοι μου όπου κι αν είστε! Θα τα πούμε σύντομα!
Πολλά φιλούθκια,
Βασιλική xoxo :)